Kimimiz sosyal medya profilini ‘siyah’a boyadı, kimimiz de bir ‘anKARA’ yazarak duyarlılığını gösterdi. Kimi sustu, kimi küfretti; diğeri öbürüne, öbürü diğerine...
Ne bir olabildik, ne ortak bir tutum sergiledik. Hepimiz farklı yönlere dönüp, bulunduğumuz, yetiştiğimiz, görmek-duymak istediğimiz tarafın içinde yer aldık.
Ateş hep düştüğü yeri yaktı, gerisi teferruattı. Bu ne son bomba olacak, ne de her şey çözüm bulacak.
ALIŞTIK HER ŞEYE
Tüm ‘Ankara’ birlik olup, ayrım yapmadan yan yana geldiği, omuz omuza durduğu zaman ancak bir cevap vermiş olacak teröre. Yoksa alıştık her şeye; ölmeye, bombaya, kedere...
Televizyonların canlı yayınlarında faciayı anlatan muhabirlerin arkasında kulağındaki cep telefonuyla canlı yayına çıktığı için sırıtan ‘ahmaklar’ oldukça; sen-ben-o ya da diğeri de profil fotoğrafını her faciada ‘siyah’a çaldıkça alışacağız bunlara, alıştık olanlara... Elimizden gelen bu mu yalnızca?..
RUHUMUZ KARARDI
Oysa bugün çocuklar sınavdan çıkmış, biz de Gençbirliği-Galatasaray maçını izlemiştik. Evet maçı yazacaktık ama ruhumuz karardı...
Tribünler rengarenkti, küfürü-kavgayı duymak-görmek istemedik... Bugün bir şeyler eksik kaldı başkent ekibinde ve maç 1-1 bitti, üzülen yine de Gençlerbirliği oldu desek; maçı özetlemiş oluruz sanırım...
