"Cavcav'ın doğrusuna doğru diyelim ki, yanlışına yanlış dediğimizde bize kulak versin" demişim 20 Eylül 2014 tarihindeki "Aklın yolu bir" başlıklı yazımda.
O günden bu yana çok şey değişti ama değişmeyen özellikleriyle mücadelesini sürdürüyor kırmızı-karalar.
Geçtiğimiz günlerde, Milliyet Ankara'daki spor sayfamızı hazırlarken Başkan İlhan Cavcav'ın kamuoyuna yansıyan Fuat Çapa haberlerine ilişkin bir derleme yaptık. 37 yıllık başkanlığı sürecinde, 61 teknik adamla çalışan duayen başkanın yeni teknik adam arayışını, 62. teknik adamla çalışmaya hazırlandığı şeklinde yazdık. Üstelik bu isim daha önce kulüpte görev almış sonrasında da takım kaptanı dahil pek çok ismi Kayseri Erciyesspor'a transfer etmişti.
Türk futbolunun duayeni, önceki gün yeni yönetimiyle birlikte basın mensuplarını yemekte ağırladı. Orada bizim gazeteye davet olmadığı için kimse yer almadı. Ancak Cavcav haberimize üzülmüş olacak ki; "Kulübümüzde gizli olan olayların basına nasıl intikal ettiğine şaşırıyorum. Birkaç defa masamın altına baktım, 'böcek' diyorlar ya hani aradım. Bazı şeyler var saklamak mecburiyetindeyim. Bizde hocalık yaptığı zaman bana göre hatalı olan bir arkadaşımızı affettim. Yöneticimiz aracılığıyla geldi. Ben kin tutamam ama baktım gazetelerde neler yazıyor. 62 değil gerekirse kulübün menfaati için 162 antrenör değiştiririm. Bunun tenkit edilmemesi lazım" demiş. Yıllardır Ankara basınında görev alan biri olarak, başkanı en az eleştirenlerden biriyim. Hiç kimse başkanın bir teknik adamla buluşmasına itiraz edemez. Kaldı ki, 17 Mayıs 2015 tarihli "İştahlı çocuklar" yazımda şöyle demiştim: "Başkan İlhan Cavcav'ın da Fuat Çapa ile 'meşhur un fabrikası'nda bir araya geldiği bilgisi gündeme düştü. Cavcav'ın herkesle görüşmeye hakkı vardır. Ancak başkan, eğer Mesut hocayı göndermeye niyetlendiyse yeni isim mutlaka İrfan Buz olmalıdır."
Başkan olayların nasıl gündeme geldiğini eleştirirken gazetecilerin de başarısını tebrik etmeli. Bu işin doğası gündem belirlemektir, haberi bulmaktır. Günümüzde gazetecilik mesleğini yerlerde süründürenlerin inadına kimsenin kişilik hakkına saldırmadan işini çok çok iyi yapan isimler de var olmaya devam ediyor.
Üstelik bizler için en önemli şey; yaşadığımız kentin her alanda iyi olmasıdır, başarısıdır. Gençlerbirliği'ni desteklemek ayrıcalıktır; şampiyonluğu, kupaları, Avrupa'yı marşlarda söylerken bile bunun bir hayal olduğunu biliriz… (Niye gerçekleşmesin?) Yıllar önce Sabah Gazetesi'ne yaptığı ziyarette, "Başkanım bu yıl futbolcuları satmasanız da biraz iddialı bir takım olsak" dediğim zaman "150 bine oynattığım adama milyonlar veriyorlar. Onu nasıl tutayım, tutsam nasıl oynatayım" dediğinde hak vermiş, o konuyu kapatmıştım. Sonrasında da yaptığı pek çok tercihte ona hak verdim, ömrünü adadığı kulübün felsefesine her zaman saygı duydum, duyduk.
Gençlerbirliği'nde önümüzdeki günlerde esecek sert rüzgarları daha önceki yazılarımızda yazdık. İdmana çıkmadan gönderilen hocalar gördük ve "Vardır başkanın bir bildiği" dedik hep… Bugün de diyoruz, yarın da demeye devam ederiz. Ancak başkan da doğrularına nasıl doğru diyorsak yanlışına yanlış dediğimiz vakit bize kızmamalı.
Son haftaya doğru
Gelelim Mersin İdmanyurdu maçına… Tipik bir lig maçı. Kazanabilirdi, kaybetti. En azından bu yıl kümede kalma savaşı vermedi takım. Üzerine bir Türkiye Kupası finali hayali ile ligde 7. lig hedefi heyecanı yaşattı. Onlar da olmadı; İrfan Can Kahveci parladı, Ahmet Çalık ise İstanbul ve Avrupa'da oynayacak kalitede bir perfomansa yükseldi…
