Spor Bakanı Suat Kılıç, İlhan Cavcav’ı arıyor. Memleketinin takımı Samsunspor için oyuncu istiyor. Cavcav söz veriyor. Süper Lig’den talipler olmasına rağmen Mustafa Kayabaşı (Tenten) bedava Samsunspor’a gidiyor.
Bu ilk kez de olmuyor.
Mehmet Ağar İçişleri Bakanı iken kulübe her uğradığında 1-2 futbolcuyu alıp Elazığspor’a götürdüğü nasıl unutulur.
Rivayete göre dönemin Maliye Bakanı Unakıtan Cavcav’a telefon açıyor. “Biraz sonra seni birisi arayacak. O Maliye Bakanı. Ona göre konuş” diyor… Az sonra Eskişehirspor Başkanı Cavcav’ı arayıp 2 milyon küsur lira önererek Mehmet Çakır’ı istiyor. Aynı sıralarda iddiaya göre bir telefon da Melih Gökçek’ten geliyor. Mehmet Çakır onda bir paraya Ankaraspor’a gidiyor. Acaba neden? Cavcav’ın Konya yolunda bulunan fabrikasının imar izninin iş merkezinden alışveriş merkezine çevrilmesi ile alakalı olabilir mi?
Önce Kürşad Tüzmen, daha sonra Ankara Sanayi Odası eski başkanı ve Mersin Milletvekili-Bakan Zafer Çağlayan’ın Mersin İdmanyurdu’na, Başbakan’ın Çaykur Rizespor’a menajerlik yaptığı bir ülkede Cavcav’ın bakanın bu talebini bangır bangır söylemesinden doğal ne olabilir ki? Nasıl olsa kimse ses etmiyor. Şike gibi futbola siyaset bulaşması, başkanların ticari işleri için kulüpleri kullanmaları o kadar doğal sayılmaya başlanmış ki, Cavcav’a ne yönetim kurulunda bu işin hesabını bir yönetici sorar ne de bir taraftar. O duayen başkandır. Kulübü bu hale o getirmiştir. Babasının çiftliği gibi bedava futbolcu vermesi de alışveriş merkezi hatırına Çakır’ı yok paraya Ankaraspor’a vermesi de bu bağlamda doğaldır. Genç yöneticilerin, eğitimli yeni personellerin yaptığı müthiş imaj çalışması ve verilen emekler de Cavcav’ın bu tür beyin krampına yol açacak açıklamalarıyla heba olur gider.
