Yazıma yaşanmış duygu dolu güzel bir anıyla başlamak istiyorum;
Ankara da hava serinlemiş, futbol karşılaşmaları yeniden başlamıştı. Bir kaç futbol takımı vardı. Cebeci'deki çayırlığa futbol sahası yapılmış, bir kenarına tahtadan iki sıralı küçük bir tribün yerleştirilmişti.
Karşılaşmaları en çekişmeli gecen takımlar Muhafız Gücü ile Sanatkaran Gücü'ydü. Sık sık karşılaşır, yandaşları arasında heyecan rüzgarları estirirlerdi. Bu gün yine iki takım karşılaşıyordu. Muhafız Gücü'nü nöbetçi olmayan subaylar ve arkadaşları, Sanatkaran Gücü'nü Ankara'daki Silah Atölyelerinin usta, işçi ve çırakları destekliyordu.bu takımda oynaya iki usta ile bir kalfanın anneleri, eşleri ve çocukları da maçı izlemeye gelmişlerdi. Her maça gelirlerdi. En candan desteği bu aileler veriyor, sahayı panayır yerine çeviriyorlardı.
Hakem maçı başlattı.
Oyunun kurallarını az çok öğrendiği anlaşılan çarşaflı bir annenin heyecanı, bağırması, akıl vermeleri izleyenleri neşeye boğdu.
Ankara'ya yeni gelmiş bir misafir yanındaki kalpaklı beye döndü:
''Bir yandakiler Askerler. Onu anladım. Ötekiler kim?
''Bunlar cephe kahramanları. İmalat- ı Harbiyeciler. Askeri atölyelerin ustaları, işçileri. Bütün silahlarımızı işler halde tuttular. Büyük Taarruz'da toplarımız bunların sayesinde gürledi. Uçakları uçurdular. Kamyonları yürüttüler. Bu yaman ustalar ailelerini bırakarak Cepheye gitmişlerdi. Yeni kavuştular. Bazıları her maça böyle birlikte geliyor''
Sanatkaran Gücü'den bir oyuncu gol atınca, çarşaflı bir anne shaya daldı. Koştu, oyuncuya sarıldı, kucakladı, öpücüğe boğdu.
Oyun durdu.
Anne sahadan çıkana kadar hakemde, oyuncularda, seyirciler de sabırla beklediler. Hiç bir kural bir Anneden daha önemli olamazdı.
Dipnot: Sanatkarangücü Ankaragücü takımının atasıdır. İmalat-ı Harbiyeciler kurmuştur.
Turgut ÖZAKMAN, CUMHURİYET Türk Mucizesi İkinci Kitap, s.75-76
MKE ANKARAGÜCÜ ruhunu İmalatı Harbiye'den almıştır. Şan ve şerefle dolu 102 yıl yaşamış bir çınardır. Yıl 2012 ve Ankaragücü'müzün içinde olduğu durum tüm Türkiye'nin gündemine oturmuştur. Birçok taraftar dernekleri bize destek olmak için yardımlar başlattılar. Bu dayanışma bu destek için hepsine ayrı ayrı teşekkür ediyoruz. Son bir haftadır okuduğum her yazıda ağlıyorum. Günden güne daha da duygusallaşıyorum ve bir çok ANKARAGÜCÜ sevdalısıyla aynı duyguları yaşadığımızı görüyorum. Herkes çok üzgün, kalpler kırık, gözler yaşlı! Kimse yanlış anlamasın kesinlikle ajitasyon yapmak istemiyorum. Ama takımımızın ve taraftarlarımızın verdiği bu onur mücadelesine ağlamamak için duygusuz olmak lazım. Ama inşallah bu mücadele çınara şifa olur ve tekrar canlanır bu asırlık ÇINAR! Bu arada sayın milletvekilimiz Aylin Nazlıaka'ya da bize verdiği destekten dolayı teşekkür ederiz. Bu onurlu mücadelede bizleri yalnız bırakmayanları hiç bir zaman unutmayacağız. Ankara!nın ekmeğini yiyip suyunu içen bütün vekillerimizden ve işadamlarımızdan bu desteği görmek istiyoruz.
Dün Klasspor'un yaptığı bir yemek organizasyonunda Hakan Kutlu ve Fuat Çapa hocamızla güzel bir sohbet ortamı yakaladık.Böyle günlerde bu tarz organizasyonlarda bir arada olmak insana güç veriyor, enerji veriyor. Her ne kadar dostluk olsa da ben bu maçı almamızı çok istiyorum. Bu karşılaşmadan alacağımız puan bizim için çok önemli. Maç gününün pazar olması sebebiyle inanıyorum ki o stat tamamen dolacak ve her zaman ki gibi 90dakika tam destek olacağız sevdamıza.
Kongreye çok az kaldı. Gelecek yeni yönetimin; bu çınarın kalan yapraklarını koparmaya çalışmasını değil, bu çınara su verip yeşertmesini istiyoruz. Artık gerçekten kavgalardan, çekişmelerden yorulduk, lütfen herkes elini taşın altına koysun ve ne yapılması gerekiyorsa biran önce elbirliği ile yapılsın. Bu kavgalarla hiç bir yere gelemediğimiz gibi daha çok dibe vuruyoruz. Bu başkentin 102 yıllık güzide kulübü bunları hak etmiyor. Lütfen bu tarihe sahip çıkalım. Yönetime talip olacak kişiler önce oturup düşünsünler; bu kulübe nasıl faydalı olurum, neler verebilirim, bu kaostan nasıl çıkarabilirim. Bu sorulara net cevap veremiyorlarsa lütfen yönetime talip olup kimseyi oyalamasınlar. Ankaragüçlüler olarak boş laflara karnımız tok, icraat görmek istiyoruz.
