101 yıllık koca çınarı kuvözde yaşam mücadelesi veren prematüre bebeye dönüştürmek, her babayiğidin harcı değil. Bu açıdan malum üçlüyü tebrik ederim.
Ve fakat; yok sayılan, ertelenen, toplanamayan, yapılamayan genel kurullarda kulübün makus talihini değiştirecek kişilerin aynı zatı muhteremler olarak “baş” göstermesi garip değil mi? Garip olmanın ötesinde tehlikeli değil mi? Malum üçlünün hangisi veya malum üçlünün işaret ettiği her kim “baş”a gelse, ne olur? Ankaragücü maddi-manevi çekişme sahası olmaktan kurtulabilir mi?
101 yıllık tarihi, kişisel husumetlere kurban etmek “hak” olarak görülüyorsa, ortada büyük bir mesele var demektir. Önerim şudur. Şöyle ki…
Müstakbel Hacı Gökçek, Ankaragücü’nün istikbalini belirleme sevdasından vazgeçmeli. Arafat’a çıkıp, kurban kesip, şeytan taşlayıp, veda tavafını icra ettikten sonra; hacılığın gereğini yerine getirip, dünya işlerinden el çekmelidir. Ankara ve Ankaragücü için hayırlısı budur. Mahdumlarına Zafer Çarşısı’nda oyuncakçı dükkanı açarsa, tadından yenmez. Adını ne koyarlarsa koysunlar.
“Fahri”nin de bir an evvel aynı yolu izleyip, maneviyata tutunması; öteden beri özlediği hayatı kendisine sunabilir. Hem ailesine bütün zamanını ayırır, hem de baskın telaşıyla bünyesine sinir stres kaynaklı zararlar vermekten kaçınmış olur.
Yıldırım da inzivaya çekilip, muhasebe yapsa fena olmaz. “Söyleyecem” deyip deyip, geri çektiği konuları kafasında toplar, nizam verir. Sonra bir bir ortaya koyar elindekileri. Huzura kavuşur. Çünkü insan yaptıkları kadar yapmadıklarından da sorumludur.
Ankaragücü sevdalılarına düşense; nasıl bir takım istediklerini değil, Ankaragücü’nü izlemek isteyip istemediklerini düşünmektir.
“Baş”a farklı manalar yüklemeye gerek yok. Baş; insan ve hayvanlarda beyin göz, kulak, burun, ağız gibi organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölümdür.
Yok, illa gerekse de, içindeki kıvrımlı sinir kütlesinin hacmi büyük olan bir baş, elbet baş gösterir.
Allah zihin açıklığı versin.
