7-8 yaşımda iken gittiğim ilk maçı hatırlamıyorum. O zaman oynayan oyuncuları, hocaların isimlerini çok sonralardan tarihte bıraktıkları izler sayesinde öğrendim. Habertürk kanalında Çarşı Grubu’nun lideri Alen Markanyan’ın aşağılar gibi anlattığı tribünlerdeki karpuz görüntüsü hafızamda kalmamış. Ancak üstü açık 19 Mayıs Stadyumu içinde piknik tüpü ile çay demlendiğini hatırlıyorum. Ya da tribünlerde tavla oynayan büyüklerin görüntüleri hala hafızamda. Ama “O zamanlara ait hafızandan çıkmayan en güzel görüntü nedir?” diye sorsalar tereddütsüz PAF takımı maçlarını 19 Mayıs Stadyumu’nda izlediğim zamanlardır derim. Futbol kültürümün yavaş yavaş oturduğu o yıllarda peş peşe 2 maç birden izlemenin keyfini anlatamam sanırım.
Daha tam profesyonelleşmemiş futbol sayesinde bu keyifleri çocukluğumda yaşadığım için aslında çok mutluyum. Benden 8-9 yaş küçük arkadaşlar ise hızlı profesyonelleşen futbol yüzünden bu zevki hiç tadamadılar. Futbol denilen oyunun hızlanması ve sertleşmesi, zamanıyla bu oyunun toprak sahalarda yırtık kramponlar ile oynandığını unutturup çimenlerin milimetrik uzunluk hesaplamasına kadar indirgendi. Teknik direktörler maçlardan önce sahanın çimlerine zeval gelmemesi için PAF takımlarını tesislere gönderdi. Biz taraftarlar için ise PAF takımları sadece aklımıza estiği zaman haftalık puan durumuna bakılıp “Ulan bizim Paf’lar yine yenilmiş” söylemine sığacak kadar değersizleştirildi. PAF takımında oynayan bir oyuncunun kalitesini ancak A takımın teknik direktörünün gözüne batarsa görebilir hale geldik. Tesislerde oynanan maçların saatleri ile A Takımın maçları arasında ciddi bir zaman aralığı olmaması da PAF takımlarını iyice unutulur hale getirdi. Ne sevinçlerine ortak olabildik, ne üzüntülerini paylaşabildik. Taraftar forumlarında bir anket yapsak PAF takımlarındaki çocuklardan iki tanesinin adını bilen kişi bulmak neredeyse imkansız…
Gençlerbirliği Taraftarları için PAF Takımların değeri aslında çok daha bariz örnekler ile ortada. 2001-2002 sezonunda ilk yarı itibari ile ligin dibini bulmuş Gençlerbirliği’nden öyle bir PAF takım çıktı ki o sene çok rahat bir biçimde şampiyon oldular. İlhan Cavcav bu takımın kabına sığmayacağını anladı ve 3 Lig’de ASAŞ Spor Kulübü’nü Gençlerbirliği bünyesine katıp bu çocukları oraya aktardı. Aradan geçen 4-5 sene içinde (Orduspor’un Eskişehir ile olaylı geçen maçı sonrasında Birinci Lig’e terfi ettiği sezonu saymaz isek) her sene bir üst lige şampiyon olarak çıkıp Süper Lig’e demir attı. Geçen sene 63 puan ile 3. olan PAF takımı komple Kastamonuspor’a kiraladı… Benim gibi futbolun duygusal boyutunu seven birisi için bu çocukların bir gün Gençlerbirliği’ne gelip A takımda forma giyeceğini hayal etmek bile muhteşem bir olay. Ama bana da sorsanız geçen seneki PAF takımından iki topçunun ismini maalesef bilemem. Ama bilmeyi çok isterim. Sadece isimlerini değil kabiliyetlerini görmeyi, geçirdiği aşamalara bire bir şahit olmayı çok isterim.
19 Mayıs Stadyumu suni çim olduğuna göre artık böyle bir şeye imkân verecek zemin var aslında. Hiçbir hoca artık çıkıp zemine zarar verir diyemeyeceğine göre PAF maçlarının 19 Mayıs Stadyumu’na taşınması için görünür hiçbir engel yok. Tek engel bunu düşünüp oynanması için onay verecek yöneticilerin vereceği kararlarda. Lig maçları öncesi PAF takımı maçlarının 19 Mayıs Stadyumu’nda oynanması hem futbolseverler için muhteşem bir futbol ziyafeti sunacak hem de yöneticilerini bile maçlarında göremeyen geleceğin yıldızları için taraftar desteği ile maç yapmalarını sağlayacaktır. Bir yandan oyuncular maç tecrübesi yaşayacaklar öte yandan gözler üstlerinde iken motive olmayı da öğreneceklerdir. Bu önerimi hem Gençlerbirliği, hem Ankaragücü hem de Hacettepe taraftarının destekleyeceklerini düşündüğüm gibi altyapı hocalarının da destekleyeceklerine eminim. PAF takımda oyunu iyi okuduğu gözlenen, oyuncu değişiklikleri ile maçın kaderini değiştirebilen hocaların taraftarlarca da takdir almasını kim istemez? Milli maç nedeni ile ara verilen liglerde yöneticiler bu kararı alıp Gençlerbirliği’nin Eskişehirspor ile ,Hacettepe’nin Fenerbahçe ile oynayacağı maçlar öncesi PAF takım maçlarının oynanmasını sağlayabilirler.
Sevgili yöneticiler… Utanılacak, gizlenecek bir şey yok ortada. Altyapının başarısı A takım başarısı kadar önemlidir. Orası kulüplerin geleceğidir. Geleceği tesislerden kurtarıp 19 Mayıs’da sergilemeye ne dersiniz?
