Ankaragücü eski Başkanı Ahmet Gökçek, Gençlerbirliği-Demirçelik Karabük maçını Başkent ekibin başkanı İlhan Cavcav ile birlikte izlemiş. Maçtan önce 19 Mayıs Stadı’na gelmiş, 90 dakika boyunca yan yana oturmuş ve galibiyetten dolayı tebrik etmiş. Umarım, Gençlerbirliği’ne destek vermek için bazı projeleri de konuşmuşlardır. Ben de kendisini centilmenliğinden dolayı tebrik ediyorum.
Ahmet’in çok iyi bir futbolsever olduğunu çok iyi biliyorum. Henüz daha çocukken, yaşıtları parklarda oynarken, O Keçiörengücü maçlarına gelirdi. Ankaragüçlü olduğunu da çok iyi biliyorum. Henüz bıyıkları terlememişken, bu kadar saça sakala karışmamışken (keserse daha yakışıklı olacağına inanıyorum) arkadaşlarıyla kapalı tribünden sarı-lacivertli takımı izlediğine gözlerimle şahidim.
BARCELONA ÖRNEĞİNİ GETİRECEKLERDİ
5 yıl falan önceydi. O dönem Ankaraspor’un “çalışanı” olan Ahmet Gökçek, Genel Menajer Mehmet Şen ve SABAH Gazetesi’nin Ankara Spor Müdürü Ali Erdoğan, öğle yemeğinde buluşmuştuk. Ahmet ile Mehmet, İspanya’da Barselona Kulüp yapısını, stadı incelemiş ve Real Madrit maçını izleyip, dönmüştü. Çok heyecanlıydılar. Barcelona örneğini Ankara’da uygulayacaklardı. Bunun için en önemli unsurun yönetim kurulu olduğunun farkındaydılar. Ancak maalesef evdeki hesap çarşıya uymadı. Daha doğrusu, “büyük” başkanlar işe karıştı, Ahmet’in düşünceleri gerçekleşmedi. Ortaya Saray Tesisleri çıktı. Ancak insan unsuru göz ardı edildiği için amaç hasıl olmadı.
AHMET KARDEŞİME BİRKAÇ SATIR AKIL
Onun danışmanı, akıl vereni çoktur ama ben de bir ağabeyi olarak Ahmet’e birkaç satır akıl vereyim.
Ben Ahmet’in Ankaragücü-Mersin İY maçında da protokol tribününde yerini almasını ve en sıkıntılı döneminde Ankaragücü’ne destek vermesini beklerdim. Başkan Cengiz Topel Yıldırım ve yönetimine destek, futbolculara moral, taraftara heyecan verebilirdi. Gerçek Ankaragüçlülük, bunu gerektirirdi. “İyi gününde, kötü gününde hep beraberiz, çünkü biz Ankaragüçlüyüz” diyebilmeliydi. Böylece üzerinde olumsuz düşünceleri silebilirdi. Maalesef Ahmet maçta yoktu.
Gençler maçına gitmeyi tercih etti. Ve böylece maalesef üzerindeki olumsuz düşüncelere tuz biber ekti.
“Mersin maçı ilk maçtı, tepki alırdı” denilebilir. Bu görüşe hiçbir şartta katılmam çünkü haklı ve iyi niyetliyseniz, karşınızdakini de buna inandırırsanız, tepki almazsınız.
Mersin maçında olmayan Ahmet’i, gözlerim, Sivasspor maçında büyük bir merakla protokol tribününde aradım. Açıkçası, maçtan önce ümidim yoktu ancak sürpriz yapacağına ve maça geleceğine inanıyordum. Ancak yine yoktu.
Ahmet kardeşim, içindeki Ankaragücü aşkının bitmediğini, ateşin sönmediğini biliyorum. Ankaragücü maçına gitmen için illa Başkan olman gerekmiyor. Dar zamanında Ankaragücü’ne el uzatacaksın ki, bolluk zamanında da olabilesin. “Oh iyi oluyor” diye, düşene (Ankaragücü’nün düştüğü falan da yok ya) bir çelme de senin takman yakışmaz. Unutma ki, insanlar konuşa konuşa anlaşır. İnsanlar arasındaki sorunları çözmenin yolu diyalogtan geçer, inattan değil.
