Maçtan önce Karabük tribünlerinde Ümit Özat’ın kayınpederi için yazılmış bir başsağlığı mesajı gördük. Bu kibar hareketten dolayı açıkçası çok duygulandım. Ayrıca ben de Ümit Özat’a başsağlığı dilerim. Ama ben bu pankartın Ankaragücü camiası için önceden yazılan bir pankart olabileceğini hiç düşünmemiştim. Sadece vefat için değil, tüm camiamız için maçta alınan sonuç ve sahadan yaşananlar için önceden yazılmış bir taziye idi sanki…
Bir futbol takımı ve kenar yönetimi ancak bu kadar inançsız, ne yaptığını bilmez ve ruhunu kaybetmiş olabilir. Oyuna başlayan kadroda yine Theo gibi yüksek mücadele gücü olan bir adam ve genç Özgür’ün olmaması hata idi. Sanırım Theo olsaydı Emenike bu kadar rahat oynayamazdı. Sol tarafta Özgür olsa bu kadar açık vermezdik. Uzun yıllar maç seyrettim, bir takımın bir maçta bu kadar çok ucuz gol yediğini az gördüm. Attığımız korner dönüp gol oluyor; iki frikik gol oluyor ve röveşatadan gol yiyorsun. Sanki hatalı gol nasıl yenilir dersi verir gibi bir gösteri oldu. Yenilen ilk golde iki stoper, 60 metre koşan Emenike’yi durduramıyor ve bir kaleci düşünün ki neredeyse kaleye gelen her golü yiyor. Gerçekten çok nadir görülecek gollerin olduğu bir maç oldu. Ankaragücü olarak yaptığın da sadece 3 tane cılız atak; attığın gol de şahsi beceri… Bütün maç boyu Ankaragücü için söylenebilecek üç olay yok. Ümit Özat’ın üzüntüsü bir şekilde moral bozukluğu yapabilir belki ama açıkçası bu kadar hatayı ve ruhsuzluğu buna bağlamak çok zor.
Her hafta alınan kötü sonuca bir bahane bulmak moda oldu. Tüm maçlardan sonra taraftara yüklenmek de cabası… Bu hafta da Ümit Özat, Karabük seyircisini örnek gösterip Ankaragücü taraftarını kötüledi. Tüm Türkiye Ankaragücü taraftarının nasıl bir camia olduğunu bilirken biz Özat ile bir türlü barışamadık. Biz 100 yıllık camianın çocuklarıyız; özelliğimiz ecdadımızdan gelir ve tribünde kaliteyiz. Ama Sayın Özat henüz hocalık kariyerine bile başlamadan Türk futbolunun en büyük tribünlerinden birini yok sayıyor, hatta kötülüyor ki en kötüsü de bu tribün kendi takımının tribünü… Her hocanın gıpta edip bu takımın taraftarına sahip olma isteğini söylemesine rağmen biz kendimizi anlatamadık.
Şimdi olayı ortaya koyalım. Öyle veya böyle bu takıma hoca olduysanız o takımın taraftarını kabul etmek ve sevmek zorundasınız. Çünkü siz profesyonelsiniz. Buradan para aldığınız için sevseniz de sevmeseniz de bu taraftar ile barışık olmalısınız. Her takımda olduğu gibi size de protestolar olabilir. Eğer bunları katlanamayacak derecede buluyorsanız istifanızı verirsiniz. Eğer kulüpten para alamıyorsanız mahkemeye başvurur hakkınızı ararsınız ve kimse de size niye bunu yaptınız demez. Ama her hafta çıkıp paramız yok, durumumuz kötü, topçular açlıktan ölüyor gibi demeçler verip camiayı rencide edemezsiniz. Eğer futbolcular da paralarını alamıyorlarsa aynı şekilde onlar da haklarını arar, gerekirse maçlara çıkmazlar ama hem sahaya çıkıp hem oynamamak futbol etiği ile bağdaşmaz. Ankaragücü taraftarı gerekirse küme düşmeyi göze alır ama onurunu kırdırmaz. Taraftar kulübüne gönülden bağlıdır. O yüzden kötü sonuç alındığında tepkisini koyar ve bu da hakkıdır. Küfürlü ve hakaretamiz sloganlar onurunuzu kırabilir buna sözüm yok. Ama o zaman istifa edersiniz. Unutmayın ki yönetim, futbolcu ve hoca gelip geçicidir ama taraftar kalıcıdır. Kaldı ki ne parasını alamayan ne de protesto edilen ilk hoca siz değilsiniz. Ama kendi taraftarı ile bu kadar düşman olan tek hoca sizsiniz. Eğer bir memnuniyetsizliğiniz varsa bırakıp gidersiniz ve buna da saygı duyarız. Ama lütfen bir daha ne taraftarın kötülüğünü, ne parasızlığınızı bahane edip, bunların arkasına sığınmayınız. Üzüntülü bir gününüz olduğu için bunu anlayabiliyoruz ama özel bir konumdan dolayı olan üzüntünüz nedeniyle “Ankaragücü 5 yemiş 10 yemiş umurumda değil. Ben ailemi çok seviyorum, bunlarla uğraşamam!” şeklindeki demecinizi büyük talihsizlik olarak kabul ediyoruz. Siz bu takımın hocası iseniz bu yenilen 5 gol sizin değil de kimin umurunda olacaktır? Aileniz ile konuşup ayrılma kararını değerlendireceğinizi söylemişsiniz. Bizim açımızdan bir sakınca yok. Eğer sizce de yoksa bize daha fazla özveride bulunmayın ve bir an önce istifa edin ki ne biz ne de siz daha fazla üzülmeyin. İnanın Gecekondu tribününe düşmanlığınızdan, parasızlıktan yakınmanızdan, sürekli yanlış kadro çıkarmanızdan ve alınan kötü sonuçlardan dolayı hepimiz ruh hastası olduk. Eğer bu özel bir misyonunuz ise bunu başardınız. Geriye sadece kümeden düşmemiz kaldı ki bu da şu an sizin gitmeniz ile olacaksa buna bile razı duruma geldik. Ama anlayamadığımız bir konu da bu kadar kendi taraftarının aleyhinde olan bir hocanın nasıl olup da hâlâ takımın başında tutulduğudur.
Yönetimiyle, hocasıyla, futbolcusuyla siz bizim elimizden bir tutsaydınız biz ellerinizi yüz kere öperdik. Bu camia hiç başarı görmeden yılarca statları doldurmuş ve inandığı hocasını hep desteklemiştir. Sanırım Ankaragücü’nü başka takımlarla karıştırdınız. O yüzden eğer memnun değilseniz bizden yana sakınca yok; lütfen artık bırakınız. Aynı söylemimiz futbolcular için de geçerlidir. Madem para alamıyorsunuz; hakkınızı mahkemede arayınız ve lütfen maçlara çıkmayınız. Oynamayarak bizi rezil edeceğinize bırakın PAF takımı oynasın; ama hiç olmazsa oynasınlar. Sanırım onlar da Karabükspor’dan 5 golden fazla yemezlerdi. Yönetim için de aynı temenniler içindeyiz. Gerçekten bizlerden memnun değilseniz bizi bize bırakın. Bir yolunu bulur engelleri aşarız. Çünkü biz “İyi gününde, kötü gününde Ankaragüçlüyüz!” Hayatımızın uzun yıllarında da Cebeci stadında maç seyrettik ama onurumuz hiç bu kadar kırılmadı.
Bugün Sayın Ümit Özat kayınpederini kaybetti, başı sağ olsun! Ama biz futbolcumuzu, yönetimimizi, onurumuzu kaybettik ve bir taraftar başımıza öksüz kaldık. Hepimizin cümleten başı sağ olsun! Yeni yaşamımızda güzel günler görürüz inşallah…
