Ne Barca, ne Bayern, ne Chelsea, ne de Inter. Avrupa liglerinde bu sezonun takımı hiç şüphesiz Bursaspor… Yılın tek sürpriz şampiyonu Türkiye’den çıktı. Ligimizin kalitesi sabit ama heyecanı her geçen sene biraz daha artıyor. Bursaspor 51 yıllık lig tarihimizin 5. Şampiyonu oldu. Şampiyonluk yarışının sinir savaşında, kişiliğinden hiç taviz vermeden yer alan Ertuğrul Sağlam-Mutlu Topçu ikilisi en başta olmak üzere, Bursaspor oyuncularını ve camiasını kutlamak gerekir. Çok zor bir işin altından, saygınlıklarından ödün vermeden kalktılar. Haklı sevinçlerini doya doya yaşasınlar, büyük iş başardılar… Bursaspor’un bu sezonu ile ilgili akıllarda kalan tek kötü şey, Diyarbakırspor maçında taraftarlarının yaptıkları; bu efsane şampiyonluk öyküsünün, tek kara sayfası, tek kara günü bu…
Bursaspor şampiyonluğu Fenerbahçe taraftarları dışında, hemen hemen bütün Türkiye tarafından büyük mutlulukla karşılandı. Burada Bursaspor’un şampiyonluğunu Türk futbol adına devrim olarak görüp tüm içtenlikleriyle sevinenlerle, sırf Fenerbahçe şampiyon olamadı diye mutlu olan sığ anlayışı keskin bir çizgiyle ayırmak gerekiyor. İlki samimiyeti ve daha fazla rekabetin olduğu iyi bir futbol özlemini, ikincisi ise yalnızca düşmanlık üzerinden mutlu olmayı ifade ediyor.
Şimdi akıllardaki soru, Bursaspor’un şampiyonluğunun diğer Anadolu kulüplerine ve Bursaspor’a nasıl bir katkıda bulunacağı… Galatasaray 2000 yılında UEFA Kupası’nın kazandığında, Türkiye takımlarının bundan sonra Avrupa’da çok büyük başarılara rahatlıkla ulaşabileceğini, artık bütün takımların çıta yükselteceklerini düşünmüştüm. Ancak geride kalan 10 sene, her şey her geçen gün biraz daha geriye gitti. Geride kalan 10 senede Türkiye’yi Avrupa’da temsil eden takımların en büyük başarısı, 2 kez çeyrek final oynamak oldu. Zirvedeyken iyi yönetilerek orada kalıcı olmak zirveye bir tek kez ulaşmaktan çok daha zordur. Bence bugünden sonra Anadolu takımlarının işleri çok daha zor… Artık, sadece rakipleri değil, Bursaspor takımının başardıklarıyla oluşan beklentilerle de yüzleşmek zorundalar. Bu şampiyonluğun en büyük getirisi ise “Anadolu takımı şampiyon olamaz, yapmazlar, engellerler” hastalıklı düşüncesinin tarihe karışmasıdır. Zamanında alenen şampiyonluğu engellenen takımlar oldu (Gençlerbirliği, Eskişehirspor vs…) ama bugün artık her şey çok daha adaletli… İstanbul takımlarının yaptığı hatalar, yüksek gelirlerine rağmen bir türlü ileri gidememelerini sağlarken, doğru hamleler yapan Anadolu takımları rekabeti arttıracaklardır.
Bursaspor’un elinde Ertuğrul Sağlam gibi bir hazine var, bu hazineyi iyi değerlendirmeliler. Ertuğrul Sağlam’ın bugünkü gençler tarafından örnek olarak görülmesi, ülke futbolunun yakın geleceği açısından da hayati öneme sahiptir, çünkü başarılıyken kibirden uzak durabilmek, çok değerli insani bir özelliktir ve örnek alınmalıdır. Ertuğrul Sağlam ve Mutlu Topçu ikilisi, alçakgönüllü kalarak da başarılı olunabileceğinin en güzel göstergesidir. Şimdi herkes önündeki bu örneğe bakıp, başarının nasıl karşılanması gerektiğini bu insanlardan öğrenmelidir. Çünkü kibir, son 10 yılda ülke futbolundan çok şey götürdü.
Fenerbahçe son maçta şampiyonluğu kaybetti. Ortaya koydukları futbol, maçı kazanmış olmaları gerektiğini gösteriyor. O gün top defalarca Trabzonspor kalesine girebilirdi ama olmadı. Futbol böyle bir oyun, bazen ne yaparsanız yapın olmaz; bazen sadece bir kere deneme şansınız vardır ve başarırsınız. Fenerbahçe camiası açısından Pazar akşamı yaşananlar bir kabus gibiydi. Anons skandalı da tuzu biberi oldu. Bence şimdi tüm Fenerbahçeliler şampiyon olamamalarının diğer takım taraftarları tarafından neden büyük bir mutlulukla karşılandığını düşünmeliler. Fenerbahçe neden rakipleri tarafından Türkiye’nin en az sevilen futbol kulübü oldu çıktı? (Aziz Yıldırım’ın buna cevabı “çünkü tek büyük biziz” oldu, bence bu cevap yeterli değil) Neyi yanlış yapıyorlar? Aziz Yıldırım döneminde artan Fenerbahçe düşmanlığını iyi tahlil etmeliler. Saha içinde oyuncu davranışlarını, penaltı noktasını kazıyan futbolcularını, gelen topu vücudunun ilgisiz yeriyle kontrol edip rakibi ile dalga geçen futbolcularını biraz olsun yargılamayı öğrenmeliler. Bu oyuncuların tüm yaptıkları Fenerbahçe kültürüne zarar veriyor. Bu olanlar birikip, bir yerde düşmanlığa dönüşüyor. Başarılı olmak adına, herkesi koskoca camianın düşmanı yaparsanız, başarısız olduğunuz ilk anda böyle sevimsiz olaylarla karşılaşırsınız.
