Ortak tarafları; kıt imkanlarla başarıyı aramalarıdır. Farklı tarafları ise; birinin parasal sorunu olmadığı halde, başkanı paraya kıyıp golcü almadığı için ‘beraberlik’ rekoruna koşması, diğerinde ise geleceği söylenen kaynak geciktiği için mevcut kadronun parasız kalmasıdır.
Hikmet Karaman, doğal olarak ülke şartlarını daha iyi bilmekte, ancak taraftarı ile iletişim sorunu yaşamaktadır.
Thomas Doll, Gençlerbirliğine Ersun Yanal’dan sonra gelmiş en değerli hocadır. Sayın Cavcav’ın rekor yanlışları yanında, belkide tek doğrusudur Thomas Doll...
Taraftar kendisini benimsemiş ve uzun yıllar beraber olmaya şartlanmıştır. Ancak onunda yabancı olmasından kaynaklanan ve tam ölçemediği noktalar vardır. Sayın Cavcav için başarı değil, ticaret önemlidir. Süper ligdeki 15. sıra yeterlidir kendisi için. Hedef parayı çoğaltmaktır. Buda hocanın yeterince kariyer gelişimine engeldir. Başarı için şart olan; bunu görmesi ve örneğin kulağına fısıldanan, “ şu iki Brezilyalıyı sık sık vitrine çıkarki, karı ile satalım” tavsiyelerine kulağını tıkamasıdır.
Zira Aykut, Bilal, Hurşit gibi her geçen gün üzerine koyacak gençlerle yürümek yerine, menajerin yediği kazığı telafi etmek hocanın görevi olamaz.
Ankaragücü'nde ise hocanın rahat çalışabilmesi için artık yeni başkan Ahmet Gökçek’in parasal sorunu çözmek üzere hareketlenmesi gerekir. Hiç olmazsa acilen geleceğe yönelik iki laf etmesi ilaç yerine geçer. Yoksa hocanın mahsulü toplaması çok zaman alır.
Her iki hocanında kariyeri tartışılamaz. Oyun içine en iyi müdahale eden ilk beş hoca içine ikiside girer. Eksik malzeme ile en leziz yemek yapma konusundada...
Yeterki özgür ve rahat çalışma ortamı bulabilsinler.
İki kulübüde bu eksiklerine rağmen iyi günler beklemektedir. Taraftar desteği; hem sahadaki başarıyı getirecek, hemde yönetimlerin üzerindeki tesirini artıracaktır.
Ankaragüçlü ve Gençlerbirlikli taraftarın güçbirliği zamanıdır. Bu, hem Başkent futbolu için oynanan oyunları bozmak, hemde spora siyaset karıştıranlara cevap için gereklidir.
Haydi Gençler, bastır Ankaragücü !
