ANKARAGÜCÜ'NE TEŞEKKÜR ETMELİYİZ!

Milliyet Gazetesi spor yazarı Cemal Ersen, Ankaragücü Yönetimine teşekkür etti...

Ankaragücü'ne teşekkür borçluyuz!

Kamuoyu ve medyanın, Ankaragücü’ne bir teşekkür borcu var.

Futbol Federasyonu ile ilgili bazı bilgiler, yıllardır “mahrem” diye açıklanmaz.

Sorarsınız yanıt verilmez. Resmi yazıyla istersiniz, dikkate alınmaz.

Sarı-lacivertli kulüp, genel kurulda gündeme getirdiği 15 soru ile zoru başardı.

Maaşlardan, harcamalara, kurulların aldığı ücretlerden, seyahat masraflarına değin pek çok konu “zorunlu” olarak gün ışığına çıktı.

Tabii yeni soruları da beraberinde geldi.

İşte bir kaçı;

- 8 milyon 327 bin liralık 2016 Avrupa şampiyonası adaylık bütçesi içinde yer alan 5 milyon 392 bin liralık danışmanlık ücreti hangi şirkete ödendi? Çünkü bu para yıllık personel giderinin 7’de birini oluşturuyor.

- Ar-Ge ve proje giderleri içinde gösterilen 919 bin liralık lüks otel faturası kimler için kesildi?

- Sponsor bir şirkete halı saha organizasyonu için neden 600 bin lira ödendi?

- Ek-1 tabloda yer alan ve 558 bin lira “ücret” ödenen “diğer kişiler” kimdir?

- 101 bin liralık hediyelik eşya kimlere alındı?

- Bütçede öngörülen 200 bin liralık sponsorluk gideri neden 600 bin olarak gerçekleşti? Federasyon kimlere, niçin sponsor olma gereği hissetti?

- Faaliyet raporunda Tahkim Kurulu gideri 1 milyon 63 bin lira olarak gösterilirken, Ek-5 tablosunda gider 500 bin 250 lira, PFDK gideri 474 bin olarak belirtilirken, tabloda 187 bin 500, UÇK gideri 771 bin lira iken, aynı tabloda 339 bin lira ifade edildi. Aradaki fark nereden doğdu?

- 36 milyon liralık toplam personel gideri normal mi? (Eski parayla 36 trilyon)

Devamı sütunlara sığmaz.

Ancak görünen o ki federasyon, devasa bütçesine güvenerek “lale devrini” anımsatan bir süreç yaşamış.

Oysa İddaa gelirlerindeki düşüşün gerekçe gösterildiği 26 milyon liralık açık, biraz özen, dikkat ve tasarruf ile denkleşebilirmiş!

Ankaragücü kulübü istemeden de olsa bir otokontrol mekanizması oluşmasını sağladı.

Uygulamalarından kuşku duymayan, hesap veremeyeceği işleri olmayan hiç bir yönetim bundan korkmamalı.

Ortada vicdanları rahatsız eden icraatlar varsa, kimse eleştiriden gocunmamalı, hatta bunlardan ders çıkarılmalı.

Özerklik keyfiyet olarak algılanmamalı!

Ve o makamda oturanlar bilmeli ki, yüz milyonlarca liraya hükmeden bir kurumun başında olmak, daha ciddi sorumluluklar gerektirir.